Arie
11-09-2020

Boekarest
beste Wim en band. Bij een aantal welbekende en klassieke nummers van jullie krijg ik nog steeds melangolische gevoelens. Vooral Oude Maasweg blijft na 40 jaar nog steeds aan me kleven. En niet alleen bij mij heb ik gemerkt. Ik woon niet in Nederland Maar als ik het weer eens draai met Nederlanders in de buurt. Altijd Amazing en melangolie Het is zo iconisch en tot de verbeelding sprekend, een monument en onderdeel van de Nederlandse cultuur En iedereen heeft zijn eigen gedachten erbij. (Ik denk bijvoorbeeld altijd aan kwart voor drie in de nacht in plaats van in de middag) Mijn suggestie is om dit nummer nog een keer opnieuw uit te brengen in een nieuw jasje. Wel precies dezelfde uitvoering van jullie Maar wel met een mooie Rotterdam video clip ernaast en een anno 2020 uitstraling Ik ben ervan overtuigd dat dat heel goed wordt ontvangen. Tis maar een idee, ik kan me goed voorstellen dat jullier er misschien wel heel anders over denken. groeten van Arie

Dick
11-08-2020

Harderwijk
Hallo Wim Ik heb zonet het boek der boeken voor de vierde keer met veel plezier uitgelezen. Ik was een van die fans die onder invloed van jou contrabas is gaan spelen ! Betrapt ! Nu speel ik veel op straat met mijn Doctor Dick's One Man Band met swingmuziek uit de jaren dertig. Het plezier in onbekommerd muziek te blijven maken is mij met de paplepel in gegoten door.....jullie. Hartelijke groeten van Dick

Gast
02-08-2020

Sint Pancras
Wat een geweldige geschiedschrijving heeft Merlijn gedaan. Mooie herinneringen en anekdotes. De CD's hebben jarenlang liggen te verstoffen, maar ik ga ze allemaal weer beluisteren. Behalve de gekkigheid en de humor ook veel mooie teksten! Heb ooit begin jaren-90 in West-Friesland een optreden bijgewoond. Ga graag nog een keer.

sjoerd berardus willemsoan zijlstra pelsma
30-06-2020

bolsward
fantasties, nog steeds blij dat ik bij jullie optreden voor de rabobank in sneek er ook bij mocht zijn met mijn anneke, me sus ann(i)e(ke), dus wel n cd gekocht en juffrou a.peters blijft mijn favoriet, gaat door, kfyn jim prachtich, groetnis fan sjoerd fyts !

Hans
06-06-2020

Zoetermeer
Zodra Corona voorbij is ga ik zeker een optreden bijwonen. Mooie originele muziek met dito bijzondere teksten. Lichtpuntje in het grauwe aanbod van Nederlandstalige muziek, de goeden niet te na gesproken.

Dick van der Wal
30-12-2019

Breda
Zojuist het boek 'Oude Maasweg kwart voor drie' van Merlijn in een adem uitgelezen. FANTASTISCH! Goed gedocumenteerd, liefdevol, intiem en integer. Ben al jaren fan van de Stroopwafels, met recht de meest bijzondere band van Nederland. Fijn om via dit boek even met jullie 'mee te lopen'. Wens de band nog heel veel Jaren speelplezier. Groeten uit Breda.

Ad Vermeij
25-12-2019

Nuenen
Beste Wim, Rien en Arie nogmaals hartelijk dank voor jullie optreden op mijn afscheidsfeest in Eindhoven. Iedereen heeft genoten en een fantastische avond gehad. Ik was met name onder de indruk van de nieuwe interpretaties van ‘ Ome Kobus’ en ‘ Verse vis’. In drie woorden samengevat: ‘het was grandioos’! Tot ziens in Asten!

Familie Konijn
14-11-2019

Heemstede
Hallo Wim, Vandaag een belangrijke dag voor het Nederlandstalige lied. Eindelijk gerechtigheid na ruim 40 jaar. Gefeliciteerd met de onderscheiding! Groeten, Ruud en Netty

Bert van Kleij Techniek 2Hondjes
14-11-2019

Hellevoetsluis
WIM Gefeliciteerd met de Rotterdamse Laurenspenning. Gr aan Rien en Arie

Phil
23-10-2019

Rotterdam
Hi Wim. Ik hoorde je de net op De Ouwe Lullen zender Radio 5. Een zender met best wel aardige muziek zo nu en dan die volledige verziekt wordt door verschrikkelijke mannen en vrouwen die denken dat ze presenteren kunnen, maar alleen maar ergernis opwekken. Je had het over The Byrds. Je gesprekspartner wist er niet veel van, behalve de bekende Wikipedia feitjes, maar ik wel!!!!!! Ik heb eens een verhaal geschreven over mijn favoriete Byrd en ik ga proberen het hieronder te Kopiëren/Plakken Het ga je goedGroeten Phil de Bont Chris Hillman Er zijn van die artiesten die eigenlijk een deel van jezelf zijn en die een leven lang met je meegaan. Het zijn net goeie oude vrienden, je verliest ze wel eens uit het oog, je bent ze wel eens een tijdje zat, maar altijd duiken ze weer op en blijk je toch beste maatjes met ze te zijn. Ik kom ze eens in de zoveel tijd altijd wel weer tegen en direct is er dan die “klik” weer. Ik begin direct de CD’s te draaien, langspeelplaten te zoeken, cassettes uit dozen te trekken en uit te zoeken hoe het met hem gaat. Een van die goeie vrienden is Chris Hillman. We “kennen elkaar” sinds 1965. Ik “ontmoette” hem bij de toen bekendste platenzaak van Rotterdam, Dankers op de Coolsingel, waar ik een elpee van de nieuwe Amerikaanse groep The Byrds kocht en hij tweede van links op de hoes staat. Op dat moment wist ik in het geheel niet dat onze “vriendschap” zo lang zou duren. Hij viel me helemaal niet op, het ging mij om die prachtige hit Mr. Tambourine Man. Trouwens als iemand het gezicht van The Byrds was, dan was dat Roger McGuinn met dat unieke kleine zonnebrilletje en dat machtige geluid uit zijn 12-snarige Rickenbacher gitaar. Die anderen waren niet zo belangrijk voor mij. Ja een mens kan zich vergissen.! (Sorry David Crosby, Gene Clark, Michael Clarke en Chris Hillman). Ook de tweede elpee “Turn, Turn.Turn”, kwam al snel in mijn bezit en hier en daar las je dan wel eens wat van de verschillende leden van The Byrds. Ja, ik was goeie maatjes met The Byrds, maar mijn best vriend werd Chris Hillman. We bleven tot september 1968 bij The Byrds, waar Chris zich ontwikkelde tot drijvende kracht achter de Country Rock richting die The Byrds insloegen. Toen hij samen met Gram Parsons, The Flying Burrito Brothers oprichtte zag ik dat helemaal zitten en de eerste elpee “The Gilded Place Of Sin”, was een echte sensatie en is nog steeds mijlpaal in de Country Rock geschiedenis. Ik verloor hem in de volgende jaren uit het oog, hoewel, ik merkte dat hij opdook bij Stephen Stills in zijn groep Manassas en dat hij bij verschillende Byrds Reünies prominent aanwezig was. Ik kreeg hem weer wat meer in de gaten toen een nieuwe “supergroep” naar het voorbeeld van Crosby, Stills, Nash & Young opgericht werd “The Souther, Hillman, Furay Band “, maar echt op wereldniveau doorbreken , dat zat er even niet in. Hij bleef echter altijd op mijn “short list’ staan en in iedere CD zaak hier en vooral in Londen, vroeg ik altijd even naar Chris Hillman. Het lukte me om een paar solo albums van hem te pakken te krijgen, die nog steeds een bijzondere plaats in de kast innemen. Later kwam de informatie dat er een nieuwe groep met veel succes in The States opereerde met Chris Hillman als grote man: The Desert Rose Band. En toen was er Internet! Ik hoefde niet meer obscure zaakjes af te struinen om wat van mijn vriend te zoeken, nee het was allemaal verkrijgbaar op het World Wide Web en Chris heeft ook een eigen website, dus weet ik nu alles van hem. Of dat leuk is? Dat is de grote vraag. Was het misschien stiekem toch wel leuker toen ik naar info smachtte en mondjesmaat overal materiaal verzamelde? Chris is in 2011 op 4 december 67 geworden en heeft nog steeds een druk bestaan “On The Road”. The Desert Rose Band kwam in 2008 na 15 jaar weer bij elkaar, hij heeft nog steeds vele optredens met zijn goede vriend Herb Pedersen en eens in de zoveel jaar brengt hij ook nog wonderschone Solo Albums uit. Ik zorg ervoor dat ze allemaal in mijn kast komen te staan en ze worden zeer regelmatig beluisterd, want Chris………. dat is P een “vriend” voor het leven!